یک تیم تحقیقاتی بین‌المللی به سرپرستی ETH زوریخ مناطق تحت سایه دائمی ماه را با استفاده از هوش مصنوعی بررسی کرده‌اند.
اطلاعاتی که آنها در مورد ویژگی های سطح منطقه به دست آورده اند به شناسایی مکان های مناسب برای ماموریت های ماه آینده کمک می کند.
آخرین بارسال ۱۹۷۲ بود که انسان ها روی ماه فرود آمدند. برنامه آپولو پس از آن متوقف شد. اما علاقه به ماه دوباره برانگیخته شده است. با توجه به اینکه چین در سال ۲۰۲۰ رباتی را در ماه فرود آورده و پرچم خود را بر فراز آن برافراشته است، ناسا در حال برنامه ریزی برای آرتمیس خود است که احتمالاً بین سال های ۲۰۲۵ تا ۲۰۲۸ در منطقه قطب جنوبی ماه فرود آید. فضانوردان سپس اکتشاف خود را در این منطقه متمرکز خواهند کرد.
چیزی که منطقه قطب جنوب را بسیار جذاب می کند این است که چون خورشید به دلیل کج شدن محوری ماه در نزدیکی افق معلق است، طبقات غرق شده دهانه های برخوردی هرگز نور خورشید را نمی بینند و در سایه دائمی قرار می گیرند. در نتیجه، این مناطق سایه دار بسیار سرد هستند. در دماهای بالاتر، یخ تصعید می‌شود و خیلی سریع در خلاء فضا به گاز تبدیل می‌شود. اما در این سرمای شدید، بخار آب و سایر مواد فرار ممکن است در داخل یا حتی روی خاک ماه به دام افتاده یا منجمد شوند.
این پتانسیل وجود یخ باعث می‌شود که طبقات دهانه‌های سایه‌دار، مکان‌های جذابی برای کاوش داشته باشند. نه تنها ممکن است یخ سرنخ‌هایی در مورد چگونگی ادغام آب در سیستم زمین-ماه داشته باشد، بلکه می‌تواند منبع مهمی برای استفاده فضانوردان آینده برای مصرف، محافظت در برابر تشعشع یا به عنوان پیشران موشک باشد.
ما چیزهای زیادی در مورد منطقه قطبی جنوبی ماه نمی دانیم. اما اکنون، این تیم بین‌المللی پژوهشی تشکیل شده است تا روشی برای شناخت بهتر این منطقه طراحی کند.
این تیم از تصاویر گرفته شده توسط دوربین مدارگرد شناسایی ماه استفاده کرد که بیش از یک دهه است که سطح ماه را ثبت کرده است. این دوربین فوتون هایی را می گیرد که از کوه های مجاور و دیواره های دهانه به مناطق سایه دار پرتاب می شوند. اکنون با کمک هوش مصنوعی، این تیم موفق شده است تا از این داده‌ها به‌قدری کارآمد استفاده کند که این نواحی که قبلاً تاریک بودند، قابل مشاهده باشند. این تیم پس از تجزیه و تحلیل تصاویر خود دریافتند که هیچ یخی آبی در این مناطق سایه دار ماه قابل مشاهده نیست – حتی اگر وجود آن توسط ابزارهای دیگر ثابت شده باشد.
نتایج این پژوهش به بررسی فراگیر مکان‌های بالقوه برای فرودآمدن آرتمیس و گزینه‌های اکتشاف در ماه کمک می‌کند.
این تیم پژوهشی تا به حال، بیش از شش مکان را برای فرود آرتمیس شناسایی کرده است که به صورت بالقوه برای مأموریت‌های آن مناسب هستند.
به لطف تصاویر جدید، فضانوردان می‌توانند مکان‌های ویژه‌ای را برای نمونه‌برداری و ارزیابی توزیع یخ در نظر بگیرند.
اطلاعاتی که آنها در مورد ویژگی های سطح منطقه به دست آورده اند به شناسایی مکان های مناسب برای ماموریت های ماه آینده کمک می کند.
آخرین بارسال ۱۹۷۲ بود که انسان ها روی ماه فرود آمدند. برنامه آپولو پس از آن متوقف شد. اما علاقه به ماه دوباره برانگیخته شده است. با توجه به اینکه چین در سال ۲۰۲۰ رباتی را در ماه فرود آورده و پرچم خود را بر فراز آن برافراشته است، ناسا در حال برنامه ریزی برای آرتمیس خود است که احتمالاً بین سال های ۲۰۲۵ تا ۲۰۲۸ در منطقه قطب جنوبی ماه فرود آید. فضانوردان سپس اکتشاف خود را در این منطقه متمرکز خواهند کرد.
چیزی که منطقه قطب جنوب را بسیار جذاب می کند این است که چون خورشید به دلیل کج شدن محوری ماه در نزدیکی افق معلق است، طبقات غرق شده دهانه های برخوردی هرگز نور خورشید را نمی بینند و در سایه دائمی قرار می گیرند. در نتیجه، این مناطق سایه دار بسیار سرد هستند. در دماهای بالاتر، یخ تصعید می‌شود و خیلی سریع در خلاء فضا به گاز تبدیل می‌شود. اما در این سرمای شدید، بخار آب و سایر مواد فرار ممکن است در داخل یا حتی روی خاک ماه به دام افتاده یا منجمد شوند.
این پتانسیل وجود یخ باعث می‌شود که طبقات دهانه‌های سایه‌دار، مکان‌های جذابی برای کاوش داشته باشند. نه تنها ممکن است یخ سرنخ‌هایی در مورد چگونگی ادغام آب در سیستم زمین-ماه داشته باشد، بلکه می‌تواند منبع مهمی برای استفاده فضانوردان آینده برای مصرف، محافظت در برابر تشعشع یا به عنوان پیشران موشک باشد.
ما چیزهای زیادی در مورد منطقه قطبی جنوبی ماه نمی دانیم. اما اکنون، این تیم بین‌المللی پژوهشی تشکیل شده است تا روشی برای شناخت بهتر این منطقه طراحی کند.
این تیم از تصاویر گرفته شده توسط دوربین مدارگرد شناسایی ماه استفاده کرد که بیش از یک دهه است که سطح ماه را ثبت کرده است. این دوربین فوتون هایی را می گیرد که از کوه های مجاور و دیواره های دهانه به مناطق سایه دار پرتاب می شوند. اکنون با کمک هوش مصنوعی، این تیم موفق شده است تا از این داده‌ها به‌قدری کارآمد استفاده کند که این نواحی که قبلاً تاریک بودند، قابل مشاهده باشند. این تیم پس از تجزیه و تحلیل تصاویر خود دریافتند که هیچ یخی آبی در این مناطق سایه دار ماه قابل مشاهده نیست – حتی اگر وجود آن توسط ابزارهای دیگر ثابت شده باشد.
نتایج این پژوهش به بررسی فراگیر مکان‌های بالقوه برای فرودآمدن آرتمیس و گزینه‌های اکتشاف در ماه کمک می‌کند.
این تیم پژوهشی تا به حال، بیش از شش مکان را برای فرود آرتمیس شناسایی کرده است که به صورت بالقوه برای مأموریت‌های آن مناسب هستند.
به لطف تصاویر جدید، فضانوردان می‌توانند مکان‌های ویژه‌ای را برای نمونه‌برداری و ارزیابی توزیع یخ در نظر بگیرند.
کد خبر ۲۰۴۰۱۰۶۰۹.۰۵۹
