بایوپرینت روشی برای پرینت سه بعدی یا چهار بعدی سلول های زنده است! این سلول ها می توانند لایه لایه پرینت شده و با هم در ارتباط باشند و ساختارهای زنده را تشکیل دهند.
پرینت زیستی سه بعدی فناوری است که در آن جوهرهای زیستی، مخلوط با سلول های زنده، به صورت سه بعدی چاپ می¬شوند تا ساختارهای سه بعدی بافت مانند ساخته شوند. در حال حاضر، این فناوری می¬تواند در زمینه های مختلف تحقیقاتی مانند مهندسی بافت و توسعه داروهای جدید استفاده شود. جوهرهای زیستی به عنوان ماده پایه در هنگام چاپ زیستی ساختارهای بافت، اندام یا استخوان مانند با چاپگرهای زیستی استفاده می‌شوند.
اولین قدم ها در پرینت سه بعدی در دهه ۱۹۸۰ برداشته شد، زمانی که در سال ۱۹۸۴ چارلز هال یک حق اختراع برای اولین فناوری چاپ سه بعدی تجاری به ثبت رساند.
فناوری و ساختارهای چاپی زیستی محققان را قادر می سازد تا عملکردهای بدن انسان را در شرایط آزمایشگاهی مطالعه کنند.
ساختارهای چاپ شده زیستی سه بعدی در مقایسه با مطالعات آزمایشگاهی انجام شده در دو بعدی، از نظر بیولوژیکی مرتبط تر هستند.
عمدتاً چاپ زیستی سه بعدی را می¬توان برای چندین کاربرد بیولوژیکی در زمینه های مهندسی بافت، مهندسی زیستی و علم مواد استفاده کرد. این فناوری همچنین به طور فزاینده ای برای توسعه دارویی و اعتبار سنجی دارو استفاده می شود. تنظیمات بالینی مانند پیوند پوست و استخوان با چاپ سه بعدی، ایمپلنت ها و حتی اندام¬های پرینت سه بعدی کامل در حال حاضر در مرکز تحقیقات چاپ زیستی قرار دارند.
چاپ زیستی سه بعدی نقش مهمی در مهندسی بافت ایفا می¬کند که هدف آن ساخت بافت عملکردی برای کاربرد در پزشکی بازساختی و آزمایش دارو است. بازسازی بافت می¬تواند امکان ترمیم یا جایگزینی بافت¬ها و اندام¬های آسیب دیده را فراهم کند.
توسعه سریع فناوری را می¬توان در پیشرفت چاپ زیستی نیز مشاهده کرد. فناوری چاپ زیستی سه بعدی این پتانسیل را دارد که مشکلات متعددی را در زمینه هایی مانند مراقبت¬های بهداشتی حل کند. محققان به طور مداوم در حال تحقیق در مورد امکان چاپ زیستی سایر اندام¬های فعال هستند.
با بایوپرینت می توان به اجسام جان بخشید! اندام های انسان بایوپرینت شده به دلیل اینکه از سلول های زنده ساخته می¬شوند بیشترین همخوانی را با بدن فرد داشته و به طور کامل با اندام ها سازگار می شوند. یکی از سناریوهای آینده پرینت زیستی سه بعدی می تواند این باشد که به اهداکنندگان عضو کمتری نیاز باشد، زیرا اندام¬های انسانی شخصی شده را می¬توان با استفاده از سلول¬ها یا سلول¬های بنیادی خود بیمار به عنوان پایه چاپ کرد. تا کمتر از ده سال آینده این فناوری می¬تواند انقلابی در پیشگیری و رفع بیماری¬ها باشد. حتی می¬توان اندام را از قبل با اجزا الکترونیکی در هم آمیخت تا کاربردهای بیشتری داشته باشد و قابلیت فوق بشری به انسان بدهد!
