پژوهشگران استرالیایی در تلاش برای به‌کارگیری هوش مصنوعی در آموزش دانشگاهی، چت‌باتی به نام SmartTest طراحی کردند تا به دانشجویان رشته حقوق در یادگیری کمک کند. این ابزار قرار بود با روش سقراطی، دانشجویان را قدم‌به‌قدم در حل مسائل همراهی کرده و بازخورد فوری و شخصی‌سازی‌شده ارائه دهد؛ اما نتیجه آن‌طور که انتظار می‌رفت نبود.
مطالعه‌ای در دانشگاه وولونگونگ نشان داد که اگرچه این چت‌بات توانایی‌هایی در هدایت دانشجو و شناسایی نقاط ضعف داشت، اما در بخش بزرگی از پاسخ‌ها دچار خطاهای مفهومی و محتوایی شد. در مراحل اولیه آزمایش، بیش از ۴۰٪ پاسخ‌ها شامل اطلاعات نادرست یا گمراه‌کننده بود. با ساده‌سازی سؤالات، میزان خطا کاهش یافت، اما حتی در بهترین شرایط هم اشتباهاتی باقی ماند.
یکی از مشکلات اصلی، رفتار ناپایدار چت‌بات بود؛ به‌طوری‌که گاهی پاسخ‌های دقیق و مفید ارائه می‌داد و گاهی اطلاعات اشتباه یا سردرگم‌کننده. این نوسان، اعتماد به چنین ابزاری را برای استفاده در آموزش رسمی زیر سؤال می‌برد.
نکته مهم دیگر، تلاش و زمان زیادی بود که برای تنظیم مؤثر چت‌بات صرف شد. برخلاف تصور رایج که استفاده از هوش مصنوعی باعث صرفه‌جویی در وقت می‌شود، پژوهشگران تأکید کردند که طراحی، آزمایش و اصلاح این ابزار زمان‌بر و دشوار بود.
در نظرسنجی پایانی، اگرچه اکثر دانشجویان (۷۶٪) ترجیح می‌دادند ابزاری مانند SmartTest داشته باشند تا هیچ ابزاری، تنها ۲۷٪ آن‌ها ترجیح دادند از بازخورد سریع هوش مصنوعی استفاده کنند و اغلب همچنان بازخورد انسانی را، حتی با تأخیر، قابل‌اعتمادتر می‌دانستند.
این پژوهش نشان می‌دهد که اگرچه هوش مصنوعی می‌تواند در آموزش نقش داشته باشد، اما هنوز نمی‌توان آن را جایگزینی مطمئن برای معلمان انسانی دانست. به‌ویژه در محیط‌های دانشگاهی و رشته‌های حساس، استفاده از آن نیازمند ارزیابی دقیق و محتاطانه است.
کد خبر ۲۱۲۰۴۰۳۱۳.۷۸۸
منبع: دکانورسیشن
