محققان مجموعه‌ای از دوربین‌ها و میکروفون‌های کنترل‌شده با هوش مصنوعی را برای شناسایی حیوانات و پرندگان و نظارت بر حرکات آنها در طبیعت توسعه داده‌اند – فناوری که به گفته آنها باید به حل مشکل رو به رشد تنوع زیستی بریتانیا کمک کند.
این دوربن ها در سه محل آزمایش شده اند و صداها و تصاویری را ضبط کرده اند .شناسایی گونه های خاص و نقشه برداری از مکان آنها توسط رایانه ها انجام شد. ده‌ها پرنده مختلف از آواز آنها شناسایی شدند، در حالی که روباه، گوزن، جوجه تیغی و خفاش با تجزیه و تحلیل هوش مصنوعی شناسایی شدند. هیچ ناظر انسانی در کار نیست.
آنتونی دانسر، متخصص حفاظت در انجمن جانورشناسی لندن (ZSL) گفت: «نقطه حیاتی مقیاس عملیات است. ما ده‌ها هزار فایل داده و هزاران ساعت صدا را از این سایت‌های آزمایشی ضبط کرده‌ایم و انواع حیوانات را از آنها شناسایی کرده‌ایم. ما نمی توانستیم با استفاده از ناظران انسانی این کار را در این مقیاس انجام دهیم. فقط هوش مصنوعی این کار را ممکن کرد.»
با استفاده از سیگنال‌های صوتی جمع‌آوری‌شده توسط حسگرها، مشخص شد که سه گونه پرنده که شامل کلاه سیاه اوراسیا، مرغ سیاه و Great Tit می‌شوند، به محیط‌های سالم و منابع غذایی مفید نیاز دارند. دست یافتن به چنین داده‌هایی دلگرم‌کننده است، چراکه معیارهای مهمی را برای اندازه‌گیری تنوع زیستی در آینده فراهم می‌کنند.
دیگر موجوداتی که توسط مانیتورهای هوش مصنوعی شناسایی شدند شامل شش گونه خفاش، از جمله pipistrelle معمولی بودند.
دانسر به آبزرور گفت: «خفاش‌ها تقریباً از پل‌های راه‌آهن برای سخت لانه استفاده می‌کنند. بنابراین اگر بتوانیم با استفاده از مانیتورهای هوش مصنوعی اطلاعات دقیق تری در مورد مکان دقیق اقامتگاه آنها به دست آوریم، می توانیم به محافظت از آنها کمک کنیم.
در گذشته، دانشمندان مجبور بودند جمعیت حیات وحش محلی را از حیوانات مرده – مانند گورکن – که در مسیر یا کنار جاده رها شده اند، تخمین بزنند.
در سایت‌هایی که قبلاً آزمایش شده اند، نشانه‌هایی از بیش از ۳۰ گونه پرنده و شش گونه خفاش و همچنین روباه و جوجه تیغی پیدا شده است . با این حال، به عقیده ی پژوهشگران هدف اصلی پروژه چیز دیگری بود.
هدف اصلی این بود که نشان دهند فناوری مبتنی بر هوش مصنوعی، مرتبط با تله‌های صوتی و دوربینی، می‌تواند به طور موثر برای بررسی حیات وحش در شبکه ریلی و همچنین در مناطق دیگر مورد استفاده قرار گیرد. این روش به ما خواهد گفت که چگونه گونه‌ها در واکنش به تغییرات آب و هوایی به حیات خود ادامه می‌دهند و ما چگونه باید پوشش گیاهی را، نه تنها در کنار خطوط راه آهن، بلکه در حاشیه جاده‌ها و مکان‌های دیگر، مدیریت کنیم.
این دوربن ها در سه محل آزمایش شده اند و صداها و تصاویری را ضبط کرده اند .شناسایی گونه های خاص و نقشه برداری از مکان آنها توسط رایانه ها انجام شد. ده‌ها پرنده مختلف از آواز آنها شناسایی شدند، در حالی که روباه، گوزن، جوجه تیغی و خفاش با تجزیه و تحلیل هوش مصنوعی شناسایی شدند. هیچ ناظر انسانی در کار نیست.
آنتونی دانسر، متخصص حفاظت در انجمن جانورشناسی لندن (ZSL) گفت: «نقطه حیاتی مقیاس عملیات است. ما ده‌ها هزار فایل داده و هزاران ساعت صدا را از این سایت‌های آزمایشی ضبط کرده‌ایم و انواع حیوانات را از آنها شناسایی کرده‌ایم. ما نمی توانستیم با استفاده از ناظران انسانی این کار را در این مقیاس انجام دهیم. فقط هوش مصنوعی این کار را ممکن کرد.»
با استفاده از سیگنال‌های صوتی جمع‌آوری‌شده توسط حسگرها، مشخص شد که سه گونه پرنده که شامل کلاه سیاه اوراسیا، مرغ سیاه و Great Tit می‌شوند، به محیط‌های سالم و منابع غذایی مفید نیاز دارند. دست یافتن به چنین داده‌هایی دلگرم‌کننده است، چراکه معیارهای مهمی را برای اندازه‌گیری تنوع زیستی در آینده فراهم می‌کنند.
دیگر موجوداتی که توسط مانیتورهای هوش مصنوعی شناسایی شدند شامل شش گونه خفاش، از جمله pipistrelle معمولی بودند.
دانسر به آبزرور گفت: «خفاش‌ها تقریباً از پل‌های راه‌آهن برای سخت لانه استفاده می‌کنند. بنابراین اگر بتوانیم با استفاده از مانیتورهای هوش مصنوعی اطلاعات دقیق تری در مورد مکان دقیق اقامتگاه آنها به دست آوریم، می توانیم به محافظت از آنها کمک کنیم.
در گذشته، دانشمندان مجبور بودند جمعیت حیات وحش محلی را از حیوانات مرده – مانند گورکن – که در مسیر یا کنار جاده رها شده اند، تخمین بزنند.
در سایت‌هایی که قبلاً آزمایش شده اند، نشانه‌هایی از بیش از ۳۰ گونه پرنده و شش گونه خفاش و همچنین روباه و جوجه تیغی پیدا شده است . با این حال، به عقیده ی پژوهشگران هدف اصلی پروژه چیز دیگری بود.
هدف اصلی این بود که نشان دهند فناوری مبتنی بر هوش مصنوعی، مرتبط با تله‌های صوتی و دوربینی، می‌تواند به طور موثر برای بررسی حیات وحش در شبکه ریلی و همچنین در مناطق دیگر مورد استفاده قرار گیرد. این روش به ما خواهد گفت که چگونه گونه‌ها در واکنش به تغییرات آب و هوایی به حیات خود ادامه می‌دهند و ما چگونه باید پوشش گیاهی را، نه تنها در کنار خطوط راه آهن، بلکه در حاشیه جاده‌ها و مکان‌های دیگر، مدیریت کنیم.
